- اردلان، ا.؛ وظیفهدوست، ح.؛ و نیکومرام، ه.، (1398، بهار). «برنامهریزی آینده ایران با برندسازی ملی». فصلنامه آیندهپژوهی مدیریت، 30 (116): 153-169. https://sanad.iau.ir/Journal/jmfr/Article/784917
- استفورد، گ.، (1389). نظریهها و مکاتب. ترجمۀ زهره رجبی، تدوین کننده و بازیابی از آرشیو سایت تحقیقات و مطالعات همشهری، تهیه کننده، بازیابی از: https://hamshahritraining.ir/news-3217.aspx.
- بهرامیان، ش.، (1394). «رسانه و همگرایی اقوام در ایران: بررسی نقش وسایل ارتباطجمعی و رسانههای مجازی بر همگرایی بین قومی در ایران و ارائۀ الگوی مدیریت رسانه در زمینه روابط بینقومی». رسالۀ دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات (منتشر نشده).
- بهرامیکمیل، ن.، (1388). نظریۀ رسانهها (جامعهشناسی ارتباطات). نشر کویر.
- خادمزاده، ج.؛ ایزدی، ج.؛ و سلطانی، ع.، (1397). «جایگاه برند ملی در دیپلماسی عمومی نوین جمهوری اسلامی ایران». مجلۀ پژوهشهای جغرافیای سیاسی، 3(1): 157-178. https://doi.org/10.22067/pg.v3i9.78736
- خوشگویانفرد، ع.، (1386). روششناسی کیو. تهران: انتشارات سروش، چاپ اول.
- دهدشتیشاهرخ، ز.؛ محمدیان، م.؛ و سپهوند، ا.، (1400). «الگوی چندسطحی برندسازی ملی: فراترکیب مطالعات موردی». مدیریت کسب و کار بین المللی، 4(1): 1-19. https://doi.org/10.22034/jiba.2021.43133.1582
- ذبیحی جامخانه، م.؛ آذر، ع.؛ معزز، ه.؛ و مقیمی، م.، (1398). «تبیین چارچوبی برای برندسازی جمهوری اسلامی ایران». مطالعات انقلاب اسلامی، 16(57): 53-68. http://dorl.net/dor/20.1001.1.20085834.1398.16.57.2.9
- شفقی، ا.، (1390). معماری برند و برندینگ. نشر بهینهفراگیر.
- صفری، ع.؛ و خیری، ن.، (1397). «شناسایی الگوی ذهنی کارکنان به روش کیو». فصلنامۀ مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، 89: 91-118. https://doi.org/10.22054/jmsd.2018.27027.2539
- فیض، د.؛ میرمحمدی، س.؛ و ایزدخواه، م.، (1396). «طراحی و ارائۀ مدل برندسازی ملی ایران با استفاده از نظریه مبنایی و مدلسازی ساختاری تفسیری (ISM)». دوفصلنامۀ راهبردهای بازرگانی دانشگاه شاهد، 14(10): 79-98. https://doi.org/10.22070/14.10.79
- معصومزاده، ا.؛ شمسی، ج.؛ و ابراهیمی، ا.، (1392). «تدوین راهبردهای برندسازی ملی در ایران». چشمانداز مدیریت بازرگانی، 17: 29-52. https://jbmp.sbu.ac.ir/article_95737.html
- مهدیزاده، س. م.، (1387). رسانهها و بازنمایی. دفتر مطالعات و توسعۀ رسانهها.
- نجمروشن، س.؛ و محمودیمیمند، م.، (1396). «شهرت ملی؛ مفاهیم، چالشها و رویکردها». کاوشهای مدیریت بازرگانی، 9(18): 269-298. https://doi.org/10.29252/bar.9.18.269- وبستر، ف.، (1390). نظریههای جامعه اطلاعات. مترجم: ا. قدیمی، مؤسسه انتشارات امیرکبیر.
- Ardalan, A.; Vazifehdust, H. & Nikoomaram, H., (2019). “Planning the future of Iran with nation branding”. Journal of Future Studies Management, 30(116): 153-169. (in Persian). https://sanad.iau.ir/Journal/jmfr/Article/784917
- Bahrami Komiel, N., (2009). Media theory (sociology of communication). Desert publication. (in Persian).
- Bahramian, Sh., (2014). “Media and ethnic convergence in Iran: Investigating the role of mass communication and virtual media on inter-ethnic convergence in Iran and presenting a model of media management in the field of inter-ethnic relations”. Doctoral Thesis, Islamic Azad University Science and Research Unit. (in Persian).
- Barth, F., (1969). Ethnic groups and boundaries. The social organization of culture difference.
- Bloom. (2022-2023). Country Brand Ranking. World Economic Forum.
- Dehdashti Shahrokh, Z. & Sepahvand, A., (2022). “Unpacking nation branding: Identification of key influential, processual, and outputs”. Marketing Science and Technology Journal, 1(4): 47-78. (in Persian). https://doi.org/10.22034/jiba.2021.43133.1582
- Dehdashti Shahrokh, Z.; Mohammadian, M. & Sepahvand, A., (2021). “THE MULTILEVEL MODEL OF NATION BRANDING: A Meta-Synthesis of Qualitative Case Studies”. Journal of International Business Administration, 4(1): 1-19. (in Persian). DOI: 10.22034/JIBA.2021.43133.1582
- Dinnie, K., (2008). Nation Branding: Concepts. Issues, Practice. Oxford: Elsevier
- Faiz, D.; Mirmohammadi, S. & Izadkhah, M., (2017-18). “Designing and presenting Iran's national branding model using grounded theory and interpretive structural modeling (ISM)”. Journal of Business strategies Shahed University, 24(10): 79-98. (in Persian). DOI: 10.22070/14.10.79
- Fan, Y., (2010). “Branding the nation: Towards a better understanding”. Place brandinf and public diplomacy, 6: 97-103. DOI: 10.1057/pb.2010.16
- Frig, M. & Sorsa, V.-P., (2020). “Nation Branding as Sustainability Governance: A Comparative Case Analysis”. Business & Society, 59(6): 1151-1180. DOI: 10.1177/0007650318758322
- He, L.; Wang, R. & Jiang, M., (2020). “Evaluating the effectiveness of China’s nation branding with data from social media”. Global Media and China, 5(1): 3-21. DOI: 10.1177/2059436419885539
- Hutchinson, J. & Smith, A., (1996). Ethnicity. Oxford, UK: Oxford Univ. Press.
- Khademzadeh, J.; Iazidi, J. & Soltani, A., (2019). “The Position of National Brand in the Modern Public Diplomacy of Islamic Republic of Iran”. Research Political Geography Quarterly, 3(3): 157-178. DOI: 10.22067/pg.v3i9.78736 (in Persian).
- Khoshgoyan Fard, A., (2007). Q Methodology (1st ed.). Tehran: Soroush Publications. (in Persian).
- Martin, J., (2020). The Future Brand Country Index. A unique country perception study.
- Masoomzadeh, A.; Shamsi, J. & Ebrahimi, A., (2013). “Compilation of national branding strategies in Iran”. Journal of Business Management Perspective, 16: 29-52. (in Persian). https://jbmp.sbu.ac.ir/article_95737.html
- Mehdizadeh, S. M., (2008). Media and representation. Office of media studies and development. (in Persian).
- Najmroshan, S. & Mahmoudi Maymand, M.. (2016). “National Reputation: Concepts, Challenges and Approaches”. Journal of Business Administration Research, 9(18): 269-298. DOI: 10.29252/BAR.9.18.269 (in Persian).
- Park, T., (2021). “Nation Branding And Its Significance; A Literature Perspective”. Ilkogretim Online - Elementary Education Online, 20(6): 947-959. DOI: 10.17051/ilkonline.2021.06.103
- Peterson, J., (2006). “Qatar and the World: Branding for a Micro-State”. Middle East Journal, 60: 732-748. https://www.jstor.org/stable/4330320
- Safari, A. & Khayri, N., (2018). “Identify the Employees' Mental Pattern about Electronic Monitoring at Work by Q Method”. Management Studies in Development and Evolution, 27 (89): 91-117. DOI: 10.22054/jmsd.2018.27027.2539 (in Persian).
- Schwab, K., (2018). The global competitveness report 2017-2018. Geneva: world Econimic Forum.
- Shafaqi, A., (2011). Brand architecture and branding. Behineh publication. (in Persian).
- Stafford, G., (2010). Theories and schools. Translated by: Zohra Rajabi, editor and retrieved from the archive of Hamshahri Research and Studies site, producer, Retrieved from: https://hamshahritraining.ir/news-3217.aspx.
- Webster, F., (2011). Information society theories. Translator: A. Gadidi, Amirkabir Publishing House. (in Persian).
- Whetten, D. & Mackey, A., (2002). “A social actor conception of organisational identity and its implications for the study of organisational reputation”. Business & Society, 41(4): 393-414. DOI: 10.1177/0007650302238775
- Wu, L., (2017). “Relationship building in nation branding: The central role of nation brand commitment”. Place Branding and Public Diplomacy, 13(1): 65-80. DOI: 10.1057/pb.2015.16
- Yuquan, L.; Jianxin, S. & Lin, Z., (2023, February 22). “Ethnic elements in Chinese cosmetic brands: An exploration of digital communication effects on the recognition of Chinese national identity”. Telematics and Informatics Reports, 10.
- Zabihi Jamkhanah, M.; Azar, A. & Moazzez, H. & Moqimi, M., (2019). “A Framework of IRI Brand Building”. Scientific Quarterly Journal of Islamic Revolution Studies, 16 (57): 53-68. DOI: 20.1001.1.20085834.1402.20.72.1.6 (in Persian).
- Zeineddine, C., (2018). “Branding European countries in the aftermath of important political transitions”. Proceedings of the International Conference on Business Excellence, 12 (1): 1059-1068. DOI: 10.2478/picbe-2018-0095
- Zhang, Y.; Tsang, D. & Fuschi, D., (2020). “Chinese multinationals on the New Silk Route: Managing political risk by branding the nation”. Thunderbird International Business Review, 62(3): 291-303. https://doi.org/10.1002/tie.22131